موضوع: نوبت سوریه شد؟|برخورد نیروهای امنیتی با معترضین در سوریه

عصر ایران نوشت:

نیروهای امنیتی در سوریه به روی تظاهرکنندگان ضد دولتی در شهرجنوبی درعا آتش گشودند که در نتیجه آن دست کم یک نفر کشته شد. این سومین روز ناآرامی در شهر درعاست.

به گزارش بی بی سی، در سرکوب دولتی تظاهرات دیروز یکشنبه ، دهها نفر از معترضین نیز زخمی شدند.

معترضین شعار می دادند: "سلمیه سلمیه" (مسالمت آمیز مسالمت آمیز), الله سوریه و حریه و بس (فقط خدا سوریه و آزادی), بعد الیوم راح الخوف راح الخوف (پس از امروز ترس رفت ترس رفت).

تظاهرکنندگان خواهان آزادی زندانیان سیاسی و پایان دادن به مقررات وضعیت فوق العاده امنیتی هستند که مدت بیش از پنجاه سال است به اجرا گذاشته شده است.

شمار زیادی از اتباع سوریه در انگلیس و آلمان نیز در مقابله سفارتخانه های سوریه تجمع کردند و علیه بشار اسد رئیس جمهور سوریه شعار دادند و از مردم معترض اعلام حمایت کردند.

دولت سوریه می گوید پانزده کودک را که به اتهام دیوار نویسی بازداشت شده بودند، آزاد خواهد کرد.

پیشتر نیروهای امنیتی سوریه برای متفرق کردن هزاران شرکت کننده در مراسم خاکسپاری کشته شدگان تظاهرات ضد دولتی شهر درعا، به گاز اشک آور متوسل شده بودند.

در تظاهرات ضد دولتی روز جمعه این شهر در جنوب سوریه، چهار نفر کشته و چند نفر هم زخمی شدند.

روزنامه الوطن که به دولت نزدیک است نوشته که مقام‌های سوری در باره مرگ این افراد، تحقیق خواهند کرد.

آمریکا خشونت های این کشور را شدیدا محکوم کرده و سوریه نیز گفته است این ناآرامی ها، یک اقدام خرابکارانه بوده است.

خبرگزاری رویترز گفت که هزاران نفری که در این مراسم خاکسپاری شرکت کرده، خواهان "انقلاب" در سوریه شده بودند.

منابع خبری می گویند نزدیک به 10 هزار نفر در مراسم خاکسپاری شرکت داشتند.

این افراد، شعار "انقلاب، انقلاب، حوران به پا خیز" سر می دادند. شهر درعا، مرکز اداری منطقه استراتژیک حوران به شمار می رود.

تظاهرکنندگان روز جمعه، خواهان آزادی های سیاسی و پایان دادن به فساد در این کشور بودند.

حزب بعث، حزب حاکم در سوریه نزدیک به پنجاه سال است که در این کشور قدرت را در دست دارد.

بشار اسد نیز طی یازده سال گذشته، رئیس جمهور این کشور بوده است. او در سال ۲۰۰۰ پس از مرگ حافظ اسد، پدرش، عهده دار این سمت شد. حافظ اسد نیز به مدت سه دهه در این کشور حکومت کرد.

حکومت سوریه، هیچ مخالفی را تحمل نمی کند و هزاران زندانی سیاسی در این کشور وجود دارند.

فعالیت احزاب مهم و عمده مخالف ممنوع است و دولت دسترسی به چندین سایت اینترنتی را مسدود کرده و رسانه ها را به شدت کنترل می کند.

فکر میکنید موضع ما در قبال سوریه و اتفاقات اون چه خواهد بود !؟!!

تا آنجا که اطلاع دارم این بشار اسد واقعا از محبوبیت بالایی در میان هموطنانش برخوردار است.

مونده منبع خبریت کجا باشه:khande:
مثل مصر نیست ولی خب خودت نیگا کن قدرت از پدر به پسر رسیده و فضای سیاسیش اونچنان باز نیست

حکومت سوریه، هیچ مخالفی را تحمل نمی کند و هزاران زندانی سیاسی در این کشور وجود دارند.

فعالیت احزاب مهم و عمده مخالف ممنوع است و دولت دسترسی به چندین سایت اینترنتی را مسدود کرده و رسانه ها را به شدت کنترل می کند.

اشنا نمیزنه؟

شک ندارم اینا که تو سوریه سروصدا کردن از نژاد سبزی های ایرانن.:khande:


چند وقت پیش تو یه سایت خبری خونده بودم که از طریق فیس بوک سوریه ای ها برنامه تظاهرات روز خشم دادن 10-15 هزار نفرم امضا کردن ولی روزش هیشکی نیومده بود سر قرار تظاهراتشون :)

خوب همونطور که قبلا خدمت دوستان این اتفاق رو عرض کرده بودم، ( و البته با تمسخر عده ای روبرو شده بودم) به منصه ظهور رسید.

در مورد سوریه حرفها و تحلیل ها زیاده. اما در این مقطع عرض میکنم که این بازی که غرب در سوریه داره راه میندازه( همونطور که در مصر و بحرین و تونس و لیبی راه انداخته) بسیار دارای کش مکش خواهد بود. به خصوص در صحنه سیاسی داخلی سوریه، و غرب ممکنه در این مدت چند بار شل و سفت کنه قضیه رو و محرک ها و امتیازهای جدید رو در سوریه ایجاد کنه، که همش تابع وقایعی است که در صحنه سوریه اتفاق خواهد افتاد.

دوست ندارم که دوباره فرمایشات دوستان رو نقل قول کنم و پاسخ بدم، فقط به منظور تنویر قضیه عرض میکنم که سعی کنید ذهنتون رو فراتر از چارچوب هایی که تا کنون براش قائل شدید، به حرکت در بیارید و همینطور اینکه تعصبات و حب و بغض ها رو در تحلیل هاتون شرکت ندید تا به نتیجه برسید.
پریروز تو منطقه جنوب به طور مفصل با حاج احمد پناهیان بحث کردم ، منتهی نتیجه ای حاصل نشد.بگذریم....

عرضم اینجاست»:

دوستان هنوز زمانش نشده که به این وقایع شک بکنید؟ هنوز زمان نشده که از خوش خیالی دست برداریم؟ حتما دشمن باید بیاد در خونه مون تا متوجه کنه و عمق قضیه بشیم؟؟!! تا کی باید این سناریور غرب ادامه پیدا کند و کماکان ما هم در خوش خیالی به سر ببریم؟